"İnsan her şeyi ailesinden öğreniyor.
Yalnızca terbiyeyi değil. Terbiyesizliği, seçmeyi ve vazgeçmeyi, müdahale etmeyi ve kaçmayı, kalbini açmayı yahut ufacık bir delikte hayat boyu saklanmayı... Koşmayı, durmayı, söylemeyi susmayı, sövmeyi, dua hem beddua etmeyi, umut etmeyi...
İnsan her şeye izleyerek hazırlanıyor. Bir filmi teybe alır gibi izliyor kahvaltı saatindeki kavgayı. Pusetteki zamanlarında bile olsa pazar gezmesindeki kahkahayı...
Çok saçma anları hatırlıyor insan. Asla hatırlamaya değmez sandığı ve bir türlü çizemiyor yeniden bir zamanlar bakmaya kıyamadığı dudakları.
İnsan zihni garip vesselam. Bilinmeyen bir bohçayla girip kenarından dünyaya, ne varsa unutuyor yanında getirdiği ve bir kucak manasız mirasla ayrılıyor. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder