Dönüp en baştan bir baktığım da, diyorum ki kendi kendime "Çok küçük gelmişim dünyaya, çok az gelmişim"
"Dünyanın senin için sahip oldukları karşısında büyüleniyorsun adım attıkça hangisini seçip alacağını ve elini uzattığında sana neyin çarpacağını bilemiyorsun. Korkular sarsa da etrafını bu heyecanı seviyorsun.
Tüm bunlar için çok küçükmüşüm diyorum şimdi. Fikrinden nefret etsem de, büyümek için, başa çıkabilir hale gelmek için nasıl da koşmuşum diyorum. Üstelik en yakınımdakilere bile yetişemedim sanki hala. Sanki her şeye rağmen herkes benden iyi idare ediyor. Ben daha kötü bir hayat yaşadığımdan değil, onların başa çıktıkları daha gerçek olduğundan. Huzursuz olduklarında sebepleri benimkilerden sanki daha anlamlı olduğundan.
Kendimi harika bir vitrinin önünde, herkes arkasında koşuştururken büyülenmiş, izler halde görüyorum. Şimdi uzansam içeriye, birini seçip alsam, kapısı nerede ki o dünyanın. Fark ediyorum ki bilemiyorum. Cebimde var birşeyler ama param burada neye yeter hiçbir fikrim yok. Gerideki insanlarınsa vitrine bakmaya bile hali yok.
Peki şimdi ben onlardan daha mı şanslı oluyorum?
Ben şimdi elimde bu dilini çözemediğim şansla hala neyi bekliyorum, bilmiyorum."
*Sanırım bir yaştan sonra, kendine şarkılar söylüyor insan...
* I hope Christoph Schoeman won't get mad at me because of using his inspiring photo...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder