Şimdi hazırlık halindeyim bilmediğim bir düzlüğe. Yeşillik ve kandan arınmış ve nasıl rüzgarların esip savurduğunu bilmediğim bir gizli cepheye. Sükuneti ve heyecanı katıyorum birbirine, doldurdukça dolduruyorum zihnimin heybesine.
Dilimden düşüremedikçe ne çok el var sabırla uzatılan görüyorum. Gördükçe, ben duruyorum sandıkça bunca yılda ne denli biriktirdiğimi görüyorum. Ve bir kez daha önemini yitiriyor cephedeki bilinmezlik. En kötüsüyle düşeceğim toprakta ne çok sevgi olduğunu biliyorum.
Demek ki buymuş senelerdir anlattıkları onca sözle. Hala her birini yeni anlıyorum. Bir kez daha, bin kez daha minnettar kalıyorum tüm ruhumla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder