Pencere önü çiçeklerimin hatrına geliyor bu mola...
Hep bunu bekledim, aslında daha yakınını. Hep meylettim ama erişemedim. Ve hep havada kaldı elim...
Ama hiç soldurmam pembe çiçeğimi, bir koku gelir takılır yine burnuma... Vazgeçemem...
Saffet ile Safinur'un sonsuza süren bir garip hikayesi bu işte.
Ah be Erkan Baba, bir sen anlarsın bu halden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder