Bir ağırlık ki sırtımda
Bin yıldır orada sanki.
Toprak sarısı bir taş
Alev alev dökülüyor omuzlarıma.
Bir acı ki sanki
Bin yıllık yalnızlık
Bir benim başıma çökmüş.
Sanki bana yazılmış,
Kanımda kader gibi.
Dönüşü yok geçen zamanın
ve yuttuklarının.
Ağız dolusu bir ah nidasıyla
Yarım bir oh.
Yüklendiklerini dizerken
Önüne bir bir,
Hayattan çaldıklarının sefasıyla,
Çalına çalına teninden
Ne denli eksildiğinin cefası.
Bunlar okunacak işte
Bir kitap misali
Rafa kalkar gibi
Uzandığında ismiyle müsemma
Musalla taşına.
İndirmişsin küfeni nefeslerinden,
Hiçliğini bindirmişsin
Yüzü aşina, gözü yaşlı omuzlara.
Ama neticede halletmişsin,
Kağıdına basıp parmağını
Şapkanı alıp başına
Küheylan gibi ufukta seyredip
Gitmişsin
Ve kalmanın dönenceli acısında
İnsanların gönüllerine
Son bir defa düşüvermişsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder