Bir dün gördü gül yüzüm
Gül ki dikenleri
Bir kılıç gibi
Dudaklarıma dayanmış
Kana kana içine
Çekiyor çığlıklarımı
O gül ki gün yüzü görmeden
Karanlığa açtı yapraklarını
Bir bir çekildi topraktan
Işıl ışıl günlere sakladığı umutları
Kök salmış gibi ağlamaklı duvarlara
Çıkamıyorum içinden
Bitmek bilmez yalnızlıklarımın
Minik bir mum alevi
Kadar kaldı bekleyişim
Beklemekte sebat edişim
Dönüp gidemediğim için
Yani aşktan arta kalan
Yarım bir gurur için
Hala saklı inancım
Perdeleri çekip de
Sırtımı soğuk toprağa vurduğumda
Boşlukta kalan kalbim
Birşeyler söylemiş olsun diye
Anlam için her şey
Bir neden
Ama boşluk aynı boşluk
Yüzyıllardır hep orada
Hiç eksilmeden
Yazık ki kalkmayacak oradan
Ta ki bedenimden
Çekip kapıyı
Su misali akıp gitmeden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder