24.11.2011

Geçen Pazarın Şiiri - 19



Ufalıp ufalıp
Minicik kaldım
Sanki her an
Ayak altında kalıp
Dağılacağım
Hem her yerde gibiyim
Hem sanki az sonra
Sessiz sedasız yok olacağım
Etraf ne kadar kalabalık
Adım geliyor kulaklarıma
Herkes bana sesleniyor gibi
Ama işte ışıklı bir odada
Yapayalnızım
Bakıyorum uzun uzun
Sadece sessizlik ve kitaplarım
Bir de derin boşluk duygusu
Ama o apartman boşluğunun
Odama sızan mavi ışıklarından sanırım
Kendimi sıkıp sıkıp
Gece vakti caddelere
Kimsesiz sırlarımı
Açışım
Hem acı hem doğal
Bu denli yalnız kalışım
Hiç emin değilim ki
İnsansızlıktan mı
Yoksa biraz nankörce
Dillenen insafsızlıktan mı
İçimde saklı her şey
Kapalı kapılar taşıyarak
Açık olabimlek karşındakine
İnan ki kolay değil
Ama yolu yok ki
Başka türlü hayatı
Paylaşmanın...


İyiyle kötü, evetle hayır,
Olur da olmaz, durur da kalkmaz
İçimdeki o şeffaf duvar...

Hiç yorum yok: