Hep korktum ve hep sürdü yalnızlığım...
Ve bir kez daha aynı isme yenik düşüyor gibi kalp. Bu defa rahatlama değil yenilgi hissettiği. Çünkü bu sonsuz ve kısır döngüde bir illüzyon. Çıktıysan da içinden bir gün yine düşüyorsun. Yine ve yine. Yıllar geçiyor, isimler, yüzler, tükeniyor ihtimaller ve sen yine kendini en başa dönmüş buluyorsun.
Ve o an sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi. Bomboş zihnin. Ama yüreğindeki yorgunluğu fark ediyorsun. O sana hatırlatıyor zihninin inkar ettiğini.
Ne fayda!
* Fotoğraf: Richard Pitman
............................................................................................................................................................
Bu şarkıyı ilk kez 2005 yılının Filmekimi'nde Emek Sineması'nda gösterilen Habana Blues'un finalinde dinlemiştim. Elini tuttuğum insana rağmen yapayalnız bir hüzünle.
O günden bugüne değişen tek şey hüznün bile yerini kaplayan bir boşluk içimde.
Bir de bir daha hiç bir el olmadı yanımda. ama o her zaman baki zaten, o an var olması bir değişiklikti geçmişe ve geleceğe dair.
Benim gibi merak edenler için; evet şarkı tam da sandığınız şeyi anlatıyor. Bir zamanlar çevirtmiştim de... Kim bilir hangi defterin arasında sararıyor...
Empezar de nuevo
Sin destino y sin tener
Un camino cierto que, me enseñe a no perder la fe
Y escapar de este dolor sin pensar en lo que fue
¿cuanto aguanta un corazón sin el latido de creer?
[estribillo:]
En lo bello en la verdad de la esperanza
De esta sed de amar
En los sentimientos que se quedan
Sueños que perduran
Y busqué y subí y fui preso entre las alas del amor
Sin distancia y sin recuerdos
En las arenas de esta soledad
Presa de un silencio roto
Hijos del amanecer
Que nunca alcanzó esa luz, tan confundida en el placer
Y cierro los ojos, sólo para comprender
Cuánto aguanta un corazón sin el latido de creer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder