Özet: Uzun ve yorucu.
Bonus not: Akıl Karıştırıcı
Kimimizin Miles hayranlığı, kimimizin Marcus Miller fetişi, kimimizinse Hancock-Shorter-Miller'ı aynı sahnede görme hevesi ve türevleri ile, çoğumuzun heyecana gark olduğu bir bekleyişten sonra bir garip akşam yaşadık.
Müzikten imanıymışçasına anlayanlara bırakıyorum performans yorumunu. Ancak 4 blokta gerçekleşen konserin ruhu karmaşıktı diyebilirim.
Benim diyen caz dinleyicisi için dahi iddialı bir girişle seyirci iyice bir yoğruldu ilk blokta. Aralıksız bir saat çalan ve solo sırasında kendilerinin dahi aklının karıştığı bölüm, hiç olmasa enerjisi itibairyle takdire şayandı.
Her ne kadar Miller ikinci blok öncesi tatlı bir konışmayla seyirciyi kendine getirdiyse de, ilk bloğun sonuna kalamadan pes edenler bu geçişi kaçırmış oldu.
İkinci blokta Miles'ın çocukluğunda aklından geçirdiklerini hayal ederek yaptıkları performansın riff'ine hasta oldum :S :)
Genel olarak... bulunmaktan keyif aldım ama asla bir SMV değildi ve sanırım her ne kadar sevsek de Hancock artık yaşlanmış :(
*Konser incelemesi için... http://avazavazdergisi.blogspot.com/2011/07/oradaydk-tribute-to-miles.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder