Havasız ve kimsesiz bir gece
Ait olduğu tenhalıkta
Bir sahile uzanmış yatıyor.
Öylesine halsiz, yorgun ifadesi
Vurmuş dalgaların beyaz sakalına.
Kimsenin sözü yok dilinde
Bir diğerini avutacak.
Havasız ve sıcak mutfağından odanın,
O aynalı penceresinden
Kendi bitkinliğimi izliyorum gecenin yüzünde.
Kırık bir aynanın
bükülmüş yansıması fayanslarda,
Gözlerim alev alev dökülen yaşların ardından.
Bir kısım fotoğraflar dolapta,
çalınan anlar hayattan...
Anlamak yıllarla gelen,
İnsanın içine işleyen,
Yüzdeki çizgilerde beliren...
Bir kırık ayna masada uyuyakalmış;
Çatlamış göz kapaklarında benim yüzüm...
İfademde burukluk, bitkinlik, kabulleniş...
İfademde korkuyla mutluluk karışmış;
İfademe hayat karışmış.
Ve nihayet -sanırım- hayatıma
Aşk karıştı yavaştan.
Üzerime sinen kokudan
Yeni bir hikaye seziyorum.
Tedirgin bir huzur yayılmış tenime;
Bir kısa bir uzun soluğum.
Sonunda diyorum,
Dip köşe, baştan sona
- bir şekilde - yaşıyorum!
*Resim: Robert Finale
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder