Şarkının sustuğu bir anındayım sanki gecenin. Az önce burada kalabalıklar vardı, bitmek bilmeyen kutlamalar. Dün yoldaydık, bugün vardık ve şimdi onlar devam ettiler. Ben… Ben asılı kalıyorum zamanın anlamsız bir yerinde.
Bu benim dileğimdi. Bir dilekte bulunmanın anlamını bilmeden tuttuğunuz dilekler vardır ya. Sonra olduğunda beklemediğiniz bir halde yakalanırsınız.
Zamansızlık diledim ben. Geçmeyen bir zaman, büyümeyen bir ruh. Ve direndim zamana. Kanımın son damlasına kadar. Sandım ki çünkü hep öyle kalır. O an da benimle birlikte havada asılı kalır.
Sandım ki anlar kalıcıdır. Halbuki bir tek ben kalıyordum geride. Vapurun gerisinde uzayan dalgalar gibi geçiyordu her şey. Ve ben kalıyordum...
Kalıyorum, çok geride bazen, bazen de hemen ardında son bir sarılışın… Asılı kaldıkça uzuyor ruhum ve ben dileğimi geri alamıyorum. Almak istediğimden yine de emin değilim bir yandan. Suskunluk hakkını kullanıyor zihnim ve ben etrafından yollar, yıllar ve baharlar akıp giden şu halimi öylece oluruna bırakıyorum.
"Hayra yor, hayra çıksın"
Not: Daha iyi bir görsel versiyonu koymak isterdim ama buradaki yorumu bambaşkaydı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder