Upuzun sürerken günler
Sevdiğim şarkının en son
Satırına yetişmiş gibi,
Gömdüğün seneleri bir vuruşta
Döken bir şiirin tek bir
Dizesini hatırlayabilmiş gibi,
Seneler önce gitmiş
Döndüğünde zamanını geçmiş
Acılarını aynı bulmuş gibi
Döküldü bakışların omuzlarıma.
Vakit yazı vurmuşken
Ve ben yüzyıllık yalnızlığımı
Balkona kurumaya sermişken,
İçimdeki koca boşluğa neredeyse alışmışken
İsmim aktı dudaklarından.
Yeniden yıkandı ruhum sesinin sularında
Ve yeni daldığı uykudan uyanmış gibi
Gözleri kısık bir merhaba kopmuş ruhumdan.
Sabahın ilk ışıkları vurunca
Yarı aralanmış gözlere
Bir anda alna düşen sızı gibi
Yüzün yankılandı göz kapaklarımda...
Henüz yenik çıktığım bir savaşa
Yeniden,
Daha yaralar yerli yerinde
Apaçık dururken girmiş gibi.
Girerken tüm silahlarımdan
Arınmış,
Her şeyimle son bir darbeye hazır,
Yürüyorum sevdan üstüne.
Başım dik, yalpalarken kalbim
Son haykırışta
"Ya istiklal ya ölüm" der gibi.
Yani mühürlenmiş dudaklarımda
Ya sevdan
Ya da nihayet
Hayattan,
Yaşayabilmekten boşanan dirayet
Ve son kırıntıları da dağılmış
Sallanan bir kifayette sözler...
Yani en nihayet
yarıda kalmış bir kalem gibi
zihnin, zamanın ve
onulmaz sızılarımın
sessizliğinde süzülmek
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder