29.09.2011

Ederlezi


Son günlerde içimdeki bulutlar açılmadıkça daha bir anladım. Güneş olsa da hüzünlüsündür bazen. Güneş göğün ortasında öylece dursa da kovamaz onu, hatta kucaklar kimi zaman. Sense güneşle hüznünün dostluğunu anlayamazsın, kalakalırsın.

Güneşe sersen de kurumuyor hüzün. Dallanıp budaklanıyor da hatta.

Ve içimde Ederlezi çalıyor, baştan sona.



Hiç yorum yok: