huzursuzlukla yüklü,
kimsesizlikle yükümlü
Ve sürekli bir
yarımlıktan hükümlü
ifadeler yüzümden dökülen...
gitmeyi hayal ederek
durmaya devam eden,
hüzne saplanmış
kalakalmalar bileklerimi kesen.
ağlayışlar, haykırışlar, bırakışlar,
hep aynı kısır döngüde çırpınışlar.
bir başkası ve sonraki ve sanki
hep ardından gelen
ısrarla umutla beklenecek,
beklemeye değecekmiş gibi.
bu kendini kandırışlar,
geriye kalan günleri
tüketmek için
tutunacak dal aramaktan.
yolu yok ki kaçmanın
aynadaki aksinden.
ne de sonu var
fikrini ertelemenin,
tekrar ve tekrar
tüm kaosuyla doğmaya
devam eden günden.
silinemiyorsa acının izi,
silinemiyorsa alnından bu yazı,
geçip gitmiyorsa göğsünden
gecenin avazı
bil ki sana miras kalan hesaplaşmalar
yerli yerinde dünden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder